Dyrektywa 89/686/EWG wprowadza trzy kategorie ryzyka dla środków ochrony indywidualnej:
RĘKAWICE STOSOWANE W WARUNKACH NISKIEGO RYZYKA
Rękawice tej kategorii chronią przed następującymi zagrożeniami minimalnymi:
Stosowanie rękawic z tej grupy poprawia komfort pracy i nie jest uzależnione od wyników badań specjalnych jednostek badawczych. Do tej grupy należy większość zwykłych rękawic roboczych, gospodarczych oraz ogrodniczych.
RĘKAWICE DO PRAC PRZY ŚREDNIM RYZYKU USZKODZENIA
Rękawice stosowane w sytuacjach o stopniu ryzyka nie klasyfikowanym jako bardzo niskie ani jako bardzo wysokie. Są to głównie rękawice chroniące przed chemikaliami i rękawice do ogólnego użytku wymagające dobrej odporności na tarcie, przecięcia i przebicia oraz rękawice chroniące przed zimnem i ciepłem. Rękawice tej kategorii muszą być oznakowane piktogramem pokazującym funkcje ochronne danej rękawicy. Wymagana jest certyfikacja.
RĘKAWICE DO PRAC O WYSOKIM RYZYKU WYSTAPIENIA POWAŻNEGO USZKODZENIA
Rękawice tej kategorii stosowane do ochrony w sytuacjach najwyższego ryzyka wystąpienia poważnego lub trwałego uszkodzenia dłoni, np.: przy wysokim napięciu, podczas prac z agresywnymi substancjami chemicznymi. Wymagane są do ochrony przed trwałym uszkodzeniem w sytuacjach, gdzie użytkownik może mieć trudności z określeniem ryzyka we właściwym czasie. Testowanie rękawic musi odbywać się w notyfikowanych laboratoriach, a rękawice muszą otrzymać akredytację od jednostki notyfikowanej. Kolejnym wymaganiem jest coroczna kontrola procesu produkcyjnego oraz sprawdzanie rękawic pod kątem jakości. Kod identyfikacyjny jednostki notyfikowanej (cztery cyfry) zostaje umieszczony bezpośrednio po oznakowaniu CE. Rękawice tej kategorii muszą być oznakowane piktogramem pokazującym funkcje ochronne danej rękawicy.
Między innymi wyróżniamy następujące normy dla rękawic:
Norma, która określa wymagania ogólne i odpowiednie procedury badawcze, dotyczące projektowania i konstrukcji rękawic oraz ochrony ramienia, definicję wielkości, wygody użytkowania, zręczność, skuteczność rękawic oraz ich nieszkodliwość, a także przepuszczalność i absorpcja pary wodnej. Dotyczy też oznakowania i informacji dostarczanych przez producenta dla wszystkich rękawic ochronnych.
W zakresie projektowania i konstrukcji rękawic, kierujemy się wartościami podanymi w tabeli poniżej.
| Rozmiar rękawicy | Obwód dłoni | Długość dłoni | Minimalna długość rękawicy |
| 6 | 152 | 160 | 220 |
| 7 | 178 | 171 | 230 |
| 8 | 203 | 182 | 240 |
| 9 | 229 | 192 | 250 |
| 10 | 254 | 204 | 260 |
| 11 | 279 | 215 | 270 |
W zakresie zręczności kierujemy się poziomami skuteczności, przedstawionymi w tabeli poniżej. Na zręczność wpływa grubość materiału, jego elastyczność oraz podatność na odkształcanie.
W celu ustalenia skuteczności, rękawice poddawane są odpowiedniemu badaniu, gdzie wynik odpowiada najmniejszej średnicy pręta, który został podniesiony podczas badania.
| Poziom skuteczności | Najmniejsza średnica pręta spełniającego warunki badania (mm) |
| 1
2 3 4 5 |
11 mm
9,5mm 8mm 6,5mm 5mm |
Rękawica w miarę możliwości powinna przepuszczać parę wodną, czyli być tak zaprojektowana, aby maksymalnie zmniejszyć skutki wydzielania potu. Jeśli jest to wymagane, przepuszczalność pary wodnej, bada się zgodnie z ustalonymi procedurami.
Norma ta ma zastosowanie do wszelkiego typu rękawic ochronnych w zakresie oddziaływań fizycznych i mechanicznych w postaci tarcia, przecięcia, przekłucia i rozdarcia.
W tabeli poniżej pokazano wymagania określające każdy poziom odporności.
| Poziom | Odporność na ścieranie (cykle) | Odporność na przecięcie (współczynnik) | Odporność na przedarcie (Niutony) | Odporność na przekłucie (Niutony) |
| 1 | 100 | 1,2 | 10 | 20 |
| 2 | 500 | 2,5 | 25 | 60 |
| 3 | 2000 | 5 | 50 | 100 |
| 4 | 8000 | 10 | 75 | 150 |
| 5 | 20 |
Rękawice o wysokim parametrze na przecięcie określane są jako antyprzecięciowe.
Rozszerzenie normy zawiera kolejną metodę badawczą, określającą odporność na przecięcie ( TDM, EN ISO 13997). Badanie polega na zmierzeniu, jak wartość przyłożonej siły wpływa na odporność na przecięcie. Wynik zapisuje się w niutonach (N) jako wartość, która powoduje przecięcie materiału po 20 mm. Stopnie ochrony przed przecięciem przedstawia tabela poniżej. Wymagania i poziomy ochrony dla tej metody oceniane są w skali od A do F, gdzie F oznacza maksymalny poziom skuteczności. W przypadku nie przeprowadzenia badania, opis zawiera oznaczenie X.
| Poziom ochrony | A | B | C | D | E | F |
| Odporność na przecięcie (N) | 2 | 5 | 10 | 15 | 20 | 30 |
Dodano również weryfikację ochrony przed uderzeniem. Nowy test według normy EN 13594:2015, umożliwia podanie poziomu ochrony przed uderzeniami. Jeśli rękawice zostały poddane badaniu, litera „P” jest dodana jako szósty i ostatni znak pod piktogramem. Brak znaku „P”, oznacza, że nie jest zgłoszona ochrona przed uderzeniami.
| Poziom ochrony | P |
| Ochrona przed uderzeniem
EN 13594:2015 |
Pozytywny wynik (Poziom 1 ≤ 9 kN) |
Rękawice spełniające wymagania tej normy , stanowią ochronę przed zimnem. Obok piktogramu umieszczany jest uzyskany poziom skuteczności. Rękawice chroniące przed zimnem poddawane są testom dla dwóch różnych sytuacji: przenikania lub zimno konwekcyjne i zimno kontaktowe- bezpośredni kontakt z zimnym przedmiotem. W obu przypadkach najwyższy poziom skuteczności wynosi 4. W razie potrzeby testowana jest odporność na przepuszczalność wody. Wynikiem może być 0 lub 1. Jeżeli po 30 minutach woda nie przeniknie do rękawicy, otrzymuje ona oznaczenie 1; jest to ostatnia cyfra w kodzie piktogramu. W innym przypadku wynikiem jest 0. Piktogram można umieszczać wyłącznie na rękawicach, które otrzymały poziom skuteczności 1 dla zimna konwekcyjnego lub zimna kontaktowego. X oznacza, że wynik testu na przenikalność wody nie ma znaczenia. Wszystkie rękawice muszą otrzymać co najmniej 1 poziom jakości dla odporności na ścieranie i rozdarcie zgodnie z normą EN 388. W przypadku ekstremalnie niskich temperatur, wymagania dotyczące odporności mechanicznej są bardziej rygorystyczne. Poczynając od 2 poziomu skuteczności, rękawice muszą uzyskać co najmniej 2 poziom skuteczności dla odporności na ścieranie i rozdarcie.